Mijn tocht naar Vlissegem was er 1 met hindernissen. Normaal was het voorzien om er vlak voor de middag aan te komen, maar doordat mijn chauffeur in panne viel met mijn wagen, zat dat er niet meer in.Met duct-tape, tech 7 of WD 40 raak je dikwijls al een heel eind, maar deze keer niet. Het werd dus laten takelen.De jeep genomen en dan maar daarmee richting wedstrijd vertrokken, onderweg nog eens een afslag gemist (Ook al drong de vrouwenstem in de Tom-Tom er op aan om de snelweg te verlaten, het mocht niet baten.) , en tegen dat we te plekke waren, was bijna 3-kwart van het deelnemersveld gepasseerd.Velen waren dan ook al naar huis toe. Een ganse week hadden ze gesnakt en gebeden om wat regen en verkoeling. Dan waren ze content dat ze richting zee konden vertrekken en daar werden ze op hun wenken bediend. In die mate zelfs dat ze er op zondag weeral hun buik van vol hadden.Ik kan ze geen ongelijk geven, de strakke wind was niet zo aangenaam.Op het veld liep alles zo zijn gangetje en daar viel er niet echt een spannend verslag te rapen.

In de coulissen echter … daar kwam alles boven, alle stress van de voorbije maand viel weg en de cowboyverhalen gingen er een eigen leven leiden.

Het ene verhaal al straffer dan het andere, maar 1 ding hebben ze gemeen … er zit een kern van waarheid in.Zo heb ik gehoord ( eigenlijk heb ik het gezien, maar toen wist ik nog de oorzaak van het gebeuren niet.):

Guy Vancutsem was er met de caravan, samen met Greet en haar kleine mannen. Normaal heeft hij geen problemen om goed te slapen, maar die nacht had hij geen oog dicht gedaan. Tegen de ochtend was hij dan toch in slaap gevallen en daardoor had hij de briefing gemist. Rond de middag steekt hij zijn slaapkop naar buiten en Michel (de organisator) zegt al voorbij gaand in 't plat Westvlaams : Gie zie ter wok were snel ut !!! Waarmee hij bedoelde dat Guy er niet al te fris uit zag. Guy die dat niet echt goed begrijpt, denkt dus dat Michel zegt dat hij rap naar de start moet en een snelle run moet neerzetten.

Guy rept zich naar zijn wagen, haalt Kep er uit, snelwandelt naar de paal , stuurt zijn hond uit en je kunt er nu van denken wat je wilt : hij zet de rapste run neer. Hij had amper de helft van de tijd nodig die normaal voorzien was. Formidabel zou je denken … niks is minder waar. Dat vertaalt zich niet naar punten toe … . Guy heeft alvast geleerd dat hij zich beter niet meer overslaapt en als hij aangesproken wordt in het Westvlaams, niet moet doen alsof hij het begrijpt, maar best voor een betrouwbare tolk zorgt.

Achteraf heb ik trouwens gehoord dat Guy nog geprobeerd heeft om de overschot van zijn tijd te verkopen aan den Hugelier … die heeft heel dikwijls tijd te kort. Of dat handeltje door gegaan is of niet, dat weet ik wel niet.Het strafste verhaal dat ik hoorde , was wel dat van Marc Boudt. Veel straffer dan dat, kan niet. Echt niet. Eigenlijk is het niet te schatten wat mensen zo allemaal doen om toch maar mee te kunnen naar dat EK in Noorwegen. Gelukkig heeft Marc op tijd beseft wat hij allemaal op het spel zette en heeft hij zich vlak voor zijn plaatsing kunnen herpakken. Ik ben blij, want eerlijk gezegd, ik leefde echt mee met Saskia (zijn vrouw) … voor haar zal dat toch ook niet altijd zo gemakkelijk geweest zijn. Eind goed, al goed en 't is maar best ook … er is al miserie genoeg op de wereld zonder dat Marc er nog een beetje bij maakt.

Vorige week kreeg ik van Marc het aanbod om zijn caravan te kopen. Hij had ze niet meer nodig, hij had zich een mobilhome gekocht. Ik vond dat wat voorbarig, nog niet in het team zitten en toch al zo'n grote kost doen, maarja Marc zal wel weten wat hij doet zeker, dacht ik. Op dinsdagavond vernam ik dat hij eigenlijk niet 'zomaar' een mobilhome gekocht had, maar een spiksplinternieuwe besteld had. Zeven meter lang, alles erop en eraan. Om een lang verhaal kort te maken : een héél chique affaire dus. Maar toen kwam de kat op de koord … hij had het geld er niet voor en hij kon ook al geen lening meer krijgen bij de bank. En hij wilde zijn huis en de paarden verkopen, maar Saskia stribbelde tegen. Zij vond dat hij zich eerst moest plaatsen voor Noorwegen en dat ze het dan wel konden bekijken. Op de 1 of andere manier is dat daar toch geëscaleerd en donderdagavond heeft Saskia haar valies gepakt en vertrokken. Saskia is bij Michel gaan aankloppen en Michel heeft tot een gat in de nacht naar Saskia haar verhaal geluisterd. Rond 2.00u heeft Michel ze in zijn bed te slapen gelegd. ( Maria was nog niet te content. Eerst zegt haar vent : gert ne kjer je dik gat en daarna legt hij zich naast een zoveel jongere snelle mokke te slapen. Je ziet dat van hier dat het laatste woord daarover ook nog niet gezegd is tussen die 2.)

Marc ging er van uit dat Saskia wel vlug terug thuis zou komen, maar vrijdagnacht was hij toch al minder overtuigd en begon hij haar toch zo een beetje te missen.

Zaterdagmorgen maakt hij zich klaar om te vertrekken en lap, daar begint het al. Geen propere boxershort meer in zijn kast. Het enige dat er nog ligt,is een string die hij ooit eens voor zijn valentijn cadeau heeft gekregen. Er zit niks anders op dat die aan te trekken, want op vrijdag had hij zich ook al niet ververst en hij kon toch niet 3 dagen dezelfde boxer aan doen.

Michel zat de ganse vrijdag verveeld met het verhaal van Saskia en die had er niks beter op gevonden dan Freddy Staelens op te bellen om te zeggen dat hij maar kon zorgen dat Marc Boudt geen punten liep.

G*dver , denkt Freddy, ik mag het weer oplossen. 't Is altijd hetzelfde. Maar dan krijgt hij een idee.

Freddy was in een vorig leven duivenmelker en hij had nog spul staan van in die tijd. Spul dat gebruikt werd voor de duiven die op Barcelona vlogen. Straf spul dus en daarmee ging hij het klaren.

Zaterdagmorgen, vlak voor hij naar de paal gaat, meent Marc nog Saskia op te merken, maar 't was een dame met een grijze poedel op haar hoofd in plaats van onder haar arm. Ontgoocheld gaat hij naar de paal.

Marc staat dus aan de paal. Hij wiebelt wat van het ene been op het andere. Iedereen denkt dat het van zenuwachtigheid is, maar eigenlijk heeft hij last van die string. Het fluiten gaat ook al zo gemakkelijk niet, de signalen zijn hoger dan anders en hij krijgt de juiste toon niet te pakken.

Skipper vertrekt , brengt de schapen maar in de fetch is het duidelijk … 1 schaap heeft een identiteitscrisis en loopt niet bij het groepje, het lijdt aan grootheidswaanzin en loopt zo'n 10m voorop.

Ow, denkt Marc, ow …en slaat in paniek. Hij ziet in een film wat een ellende hij veroorzaakt heeft thuis met persée naar Noorwegen te willen gaan en drukt op de rem. Skipper stopt en het schaap krijgt de kans om te 'ontsnappen' naar de afvoerpenn. Game over. Bye, bye Noorwegen. Hello Saskia !!!

Wat was er nu gebeurd : Freddy had de boel gesaboteerd door 1 schaap een dubbele dosis van dat duivenspul in te spuiten. Daardoor vloog dat schaap ook over het veld.Marc was wat over de kop geslagen omwille van de ganse situatie en duwde op de rem in plaats van gas bij te geven aan Skipper zodanig dat Skipper dat schaap kon controleren en bij het groepje brengen.Achteraf is het altijd gemakkelijk praten, maar 1 ding heeft Marc geleerd. Saskia is belangrijker dan een deelname in Noorwegen. De mobilhome heeft hij al afgebeld. Saskia is zo onder de indruk van wat Marc voor haar over heeft, dat ze haar paarden te koop heeft gezet. De string ligt al in de vuilbak en volgend jaar krijgt Marc 5 schapen cadeau voor valentijn.

Als dit geen echte liefde is … .

Wie gaat er dan wel naar Noorwegen ? Geen idee, maar ik heb gehoord dat er alvast een VIP-arrangement geregeld is voor …

Jullie trialwatcher.