Anders kan ook
De kortste afstand tussen 2 punten is de rechte lijn; maar vaak is dat niet de mooiste route.
Wales is Schotland niet, dat spreekt voor zich.
Vaak zijn de wedstrijden in Cymru erg technisch en bijgevolg zeer veeleisend voor hond en handler. Technisch o.m. door de complexiteit van de velden, minder uitgestrekt soms, maar o zo moeilijk.
Vele Belgische handlers hebben de oversteek over de plas al meerdere malen gemaakt.
Dolgellau, Bro Feistinoch , Aberystwyth, Vivod trial (de eerste maal gelopen in 1874) en vele, vele andere zijn zeker aanraders voor handlers die hun geluk eens in de UK willen beproeven.
Er zijn wel enkele hindernissen te overwinnen, Brexit permitted, is de oversteek eerder makkelijk. De Welshe taal is dat minder ...
Eens klaar aan de paal zijn er verschillende gevaren die een handler kan en vaak moet ondergaan.
Welsh mountain sheep bv. zijn niet erg gesteld op menselijk contact: een te felle lift , een ovewachte beweging van hond of handler
of zelfs een ritselende jas bij de pen, kan deze schichtige schapen zo verontrusten dat het parcours voltooien een hele opgave of zelfs onmogelijk wordt.
De wedstrijden zijn zeer strak getimed om niet te zeggen dat er weinig ruimte is om te falen. Maar gelukkig zijn er veel trials, vaak op één dag waarbij de handlers kris kras van de ene wedstrijd naar de andere pendelen.
Sommige zomerse zaterdagen kan je wel uit 5, 6, 7 verschillende wedstrijden kiezen of proberen ze allemaal te lopen.
In 2016 organiseerde Ceri Rundle een mooi pakket van wedstrijden op uitnodiging in Bodfari. In de thuisbasis van wijlen Glyn H. Jones worden op deze terreinen al zo"n 30 jaar wedstrijden georganiseerd.
Ceri is één van de dochters van de legendarische Glyn H. Jones (1927-2013)) die in de vorige eeuw naam maakte met zijn Bwlch lijnen, genoemd naar zijn woonplaats Bwlch Isaf, Bodfari.
Ook zijn fantatische boek "A way of live " over zijn leven als herder, en vooral hoe een collie te trainen, droeg bij aan zijn internationale faam.
De kwalificaties waren pittig maar de finale met 2X3 schapen was dat nog meer.
In het fragment ziet U Gethin Jones met Fran.
Gethin en zijn broer Elwin zijn Welshe handlers uit Cwm-y-Geifir, Llanarmon. Hun vader Glyn L. Jones is in België zeker geen onbekende.
De jury Aled Owen (2x wereldkampioen, 4 x international winnaar met 4 verschillende honden) hoeft geen verdere introductie.
Er zijn tal van moeiijkheden te overwinnen in dit onorthodoxe parcours: de outrun steil bergop via de poort, de schapen die blind staan als de hond in de juiste positie komt bij de lift, de mogelijke versnelling van de schapen bij het binnenlopen van het tweede terrein, enz.
Om nog maar niet te spreken van de positionering van de pen (zonder poort) in het derde terrein, waar er zo weinig ruimte is dat schapendrjven niet alleen een gehoorzame hond vergt, maar ook een handler die taktisch denkt.
In de run van Gethin ziet U hoe hij bij de pen op het juiste moment een paar stappen achteruit zet om geen druk te zetten op de schapen om ze bij de mond van de pen te laten komen.
Ook komt Fran op dat moment geen enkele keer recht vooruit om de schapen niet te verschrikken, maar flankt ze haaks bij elk commando.
Schapendrijven als schaken als het ware.
In de link kan U ook de andere runs verder bekijken, niet allemaal even succesvol als deze van Gethin.
Anders kan ook
De kortste afstand tussen 2 punten is de rechte lijn; maar vaak is dat niet de mooiste route.
Wales is Schotland niet, dat spreekt voor zich.
Vaak zijn de wedstrijden in Cymru erg technisch en bijgevolg zeer veeleisend voor hond en handler. Technisch o.m. door de complexiteit van de velden, minder uitgestrekt soms, maar o zo moeilijk.
Vele Belgische handlers hebben de oversteek over de plas al meerdere malen gemaakt.
Dolgellau, Bro Feistinoch , Aberystwyth, Vivod trial (de eerste maal gelopen in 1874) en vele, vele andere zijn zeker aanraders voor handlers die hun geluk eens in de UK willen beproeven.
Er zijn wel enkele hindernissen te overwinnen, Brexit permitted, is de oversteek eerder makkelijk. De Welshe taal is dat minder ...
Eens klaar aan de paal zijn er verschillende gevaren die een handler kan en vaak moet ondergaan.
Welsh mountain sheep bv. zijn niet erg gesteld op menselijk contact: een te felle lift , een ovewachte beweging van hond of handler
of zelfs een ritselende jas bij de pen, kan deze schichtige schapen zo verontrusten dat het parcours voltooien een hele opgave of zelfs onmogelijk wordt.
De wedstrijden zijn zeer strak getimed om niet te zeggen dat er weinig ruimte is om te falen. Maar gelukkig zijn er veel trials, vaak op één dag waarbij de handlers kris kras van de ene wedstrijd naar de andere pendelen.
Sommige zomerse zaterdagen kan je wel uit 5, 6, 7 verschillende wedstrijden kiezen of proberen ze allemaal te lopen.
In 2016 organiseerde Ceri Rundle een mooi pakket van wedstrijden op uitnodiging in Bodfari. In de thuisbasis van wijlen Glyn H. Jones worden op deze terreinen al zo"n 30 jaar wedstrijden georganiseerd.
Ceri is één van de dochters van de legendarische Glyn H. Jones (1927-2013)) die in de vorige eeuw naam maakte met zijn Bwlch lijnen, genoemd naar zijn woonplaats Bwlch Isaf, Bodfari.
Ook zijn fantatische boek "A way of live " over zijn leven als herder, en vooral hoe een collie te trainen, droeg bij aan zijn internationale faam.
De kwalificaties waren pittig maar de finale met 2X3 schapen was dat nog meer.
In het fragment ziet U Gethin Jones met Fran.
Gethin en zijn broer Elwin zijn Welshe handlers uit Cwm-y-Geifir, Llanarmon. Hun vader Glyn L. Jones is in België zeker geen onbekende.
De jury Aled Owen (2x wereldkampioen, 4 x international winnaar met 4 verschillende honden) hoeft geen verdere introductie.
Er zijn tal van moeiijkheden te overwinnen in dit onorthodoxe parcours: de outrun steil bergop via de poort, de schapen die blind staan als de hond in de juiste positie komt bij de lift, de mogelijke versnelling van de schapen bij het binnenlopen van het tweede terrein, enz.
Om nog maar niet te spreken van de positionering van de pen (zonder poort) in het derde terrein, waar er zo weinig ruimte is dat schapendrjven niet alleen een gehoorzame hond vergt, maar ook een handler die taktisch denkt.
In de run van Gethin ziet U hoe hij bij de pen op het juiste moment een paar stappen achteruit zet om geen druk te zetten op de schapen om ze bij de mond van de pen te laten komen.
Ook komt Fran op dat moment geen enkele keer recht vooruit om de schapen niet te verschrikken, maar flankt ze haaks bij elk commando.
Schapendrijven als schaken als het ware.
In de link kan U ook de andere runs verder bekijken, niet allemaal even succesvol als deze van Gethin.
Anders kan ook
De kortste afstand tussen 2 punten is de rechte lijn; maar vaak is dat niet de mooiste route.
Wales is Schotland niet, dat spreekt voor zich.
Vaak zijn de wedstrijden in Cymru erg technisch en bijgevolg zeer veeleisend voor hond en handler. Technisch o.m. door de complexiteit van de velden, minder uitgestrekt soms, maar o zo moeilijk.
Vele Belgische handlers hebben de oversteek over de plas al meerdere malen gemaakt.
Dolgellau, Bro Feistinoch , Aberystwyth, Vivod trial (de eerste maal gelopen in 1874) en vele, vele andere zijn zeker aanraders voor handlers die hun geluk eens in de UK willen beproeven.
Er zijn wel enkele hindernissen te overwinnen, Brexit permitted, is de oversteek eerder makkelijk. De Welshe taal is dat minder ...
Eens klaar aan de paal zijn er verschillende gevaren die een handler kan en vaak moet ondergaan.
Welsh mountain sheep bv. zijn niet erg gesteld op menselijk contact: een te felle lift , een ovewachte beweging van hond of handler
of zelfs een ritselende jas bij de pen, kan deze schichtige schapen zo verontrusten dat het parcours voltooien een hele opgave of zelfs onmogelijk wordt.
De wedstrijden zijn zeer strak getimed om niet te zeggen dat er weinig ruimte is om te falen. Maar gelukkig zijn er veel trials, vaak op één dag waarbij de handlers kris kras van de ene wedstrijd naar de andere pendelen.
Sommige zomerse zaterdagen kan je wel uit 5, 6, 7 verschillende wedstrijden kiezen of proberen ze allemaal te lopen.
In 2016 organiseerde Ceri Rundle een mooi pakket van wedstrijden op uitnodiging in Bodfari. In de thuisbasis van wijlen Glyn H. Jones worden op deze terreinen al zo"n 30 jaar wedstrijden georganiseerd.
Ceri is één van de dochters van de legendarische Glyn H. Jones (1927-2013)) die in de vorige eeuw naam maakte met zijn Bwlch lijnen, genoemd naar zijn woonplaats Bwlch Isaf, Bodfari.
Ook zijn fantatische boek "A way of live " over zijn leven als herder, en vooral hoe een collie te trainen, droeg bij aan zijn internationale faam.
De kwalificaties waren pittig maar de finale met 2X3 schapen was dat nog meer.
In het fragment ziet U Gethin Jones met Fran.
Gethin en zijn broer Elwin zijn Welshe handlers uit Cwm-y-Geifir, Llanarmon. Hun vader Glyn L. Jones is in België zeker geen onbekende.
De jury Aled Owen (2x wereldkampioen, 4 x international winnaar met 4 verschillende honden) hoeft geen verdere introductie.
Er zijn tal van moeiijkheden te overwinnen in dit onorthodoxe parcours: de outrun steil bergop via de poort, de schapen die blind staan als de hond in de juiste positie komt bij de lift, de mogelijke versnelling van de schapen bij het binnenlopen van het tweede terrein, enz.
Om nog maar niet te spreken van de positionering van de pen (zonder poort) in het derde terrein, waar er zo weinig ruimte is dat schapendrjven niet alleen een gehoorzame hond vergt, maar ook een handler die taktisch denkt.
In de run van Gethin ziet U hoe hij bij de pen op het juiste moment een paar stappen achteruit zet om geen druk te zetten op de schapen om ze bij de mond van de pen te laten komen.
Ook komt Fran op dat moment geen enkele keer recht vooruit om de schapen niet te verschrikken, maar flankt ze haaks bij elk commando.
Schapendrijven als schaken als het ware.
In de link kan U ook de andere runs verder bekijken, niet allemaal even succesvol als deze van Gethin.